Zakażenie układu moczowego ZDM jest jednym z często występujących schorzeń, obserwowanych w praktyce klinicznej. Częstotliwość występowania tej choroby u kobiet wynosi aż 50%, u mężczyzn około 5%. Na dysproporcję zachorowań ma wpływ anatomia: krótka, czterocentymetrowa cewka moczowa u kobiet ułatwia bakteriam szybkie dotarcie. Bliskie położenie ujścia cewki, pochwy i odbytu, również ma swoje konsekwencje. Grup o podwyższonym ryzyku zachorowania na ZDM jest więcej.
Należą do nich:
- aktywne seksualnie kobiety,
- kobiety w okresie ciąży i połogu (ze względu na zmiany hormonalne i wahania pH moczu)
- osoby chore na cukrzycę – badania wykazują, że u kobiet chorych na cukrzycę ZDM występuje 3-krotnie częściej (7-27%) niż u kobiet bez cukrzycy, u mężczyzn takiej różnicy nie ma. Zachorowalności sprzyja obniżona odporność chorych oraz neuropatia autonomiczna.
- mężczyźni z przerostem gruczołu krokowego
- noworodki z zaburzeniami anatomicznymi dróg moczowych, które powodują pęcherzowo-moczowowy refluks
- osoby starsze
ZDM to dość ogólny termin, który obejmuje zapalenia cewki moczowej, pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek. Choroba zazwyczaj związana jest z zakażeniem bakteryjnym. Najczęściej powoduje ją pałeczki Gram ujemne (G-), głównie E.coli – ok. 60%, oraz inne z rodziny Enterobacteriaceae (Proteus sp., Providentia sp., Enterobacter, Klebsiella sp.), rzadko gronkowiec złocisty. Sprawcami zapalenia są także bakterie, przenoszone drogą płciową (Neisseria gonorrhoae, Trichomonas vaginalis Ureaplazma, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma genitalium).
Stan zakaźny w organizmie pojawia się, gdy zdolności chorobotwórcze bakterii są większe niż mechanizmy obronne człowieka. Jego objawami są dreszcze, gorączka, bolesne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu oraz częste parcie na mocz, czasem wręcz bezustanne, pieczenie i ostry ból podczas mikcji, uczucie pełności w pęcherzu po oddaniu moczu, bóle podbrzusza a także krwiomocz. Przy silnym zakażeniu, pomimo uczucia parcia na mocz, jego oddawanie odbywa się w bardzo niewielkich ilościach. Bywają przypadki zakażeń całkowicie bezobjawowych, wówczas o chorobie dowiadujemy się przez przypadek, robiąc kontrolne badanie moczu.
Właściwie zdiagnozowana i leczona choroba nie jest groźna, jednak jeśli nie wyleczy się jej do końca – co jest stosunkowo częstym przypadkiem – może nawracać i w konsekwencji prowadzić do bardziej poważnych schorzeń, na przykład rozwoju nadciśnienia oraz niewydolności nerek. Dlatego też, gdy objawy zapalenia, nawet o niewielkim nasileniu, nie ustępują, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. W medycynie konwencjonalnej często leczone odbywa się przy pomocy antybiotykoterapii. Jednak coraz więcej szczepów bakterii robi się odporna na te leki, co prowadzi do nawrotu dolegliwości.
Z perspektywy homeopatii ZDM jest do opanowania. Istnieje wiele leków homeopatycznych, które zostały uznane za bardzo skuteczne w leczeniu zakażeń dróg moczowych. Poniżej ich przykłady.
Cantaris
Jest to jeden z najczęściej stosowanych leków homeopatycznych w ZDM. Stosowany przy intensywnym, piekącym bólu również podczas oddawania moczu. Początek leczenia jest gwałtowny, gdyż mocz może zawierać krew. Wskazania do stosowania to stałe, silne parcie na mocz, jego skąpe oddawanie mimo parcia, intensywny ból, uczucie pragnienia. Ulgę można osiągnąć pod wpływem ciepła lub w pozycji leżącej.
Apis
Podobny do Cantharis. Mocz również może zawierać krew, często ma nieprzyjemny zapach. Wskazaniem jest ból palący, piekący, czasem kłujący, mogą występować obrzęki. Różnica wobec poprzedniego specyfiku jest taka, że u pacjenta nie ma pragnienia, nie pomagają jednak ciepłe okłady.
Arsenicum album
Do stosowania na piekący ból. Chory jest spragniony, niespokojny, ma lęk przed śmiercią. Inne wskaźniki to osłabienie lub zmęczenie. Objawy mogą się nasilać po północy, nieco łagodnieją od ciepłych okładów i napojów.
Equisetum
Wskazaniem do stosowania jest nietrzymanie moczu, tępy ból w okolicy pęcherza lub prawostronny, lędźwiowy ból i uczucie pełności lub niepełnego opróżnianie pęcherza. Ponadto występuje częste oddawanie moczu z silnym bólem, w szczególności w jego końcowej fazie. Objawy są gorsze po prawej stronie ciała, w ruchu, z pozycji siedzącej lub przy ciśnieniu na brzuch. Ulga pojawia się w godzinach popołudniowych oraz w pozycji leżącej pacjenta.
Kwas benzoesowy
Mocz jest zwykle barwy ciemnobrązowej i ma silny zapach amoniaku. Jest intensywnie wydalany. Objawy mogą być połączone z bólem stawów, nasila je ruch, ulgę przynosi ciepło.
Sepia
Objawy towarzyszące to osłabienie, depresja, lub moczenia od kaszlu i kichania, nadmierne pocenie się, żółtawa skóra i nawracające zapalenie pęcherza. Może występować krwiomocz, lub drobny piasek w wydalanym płynie. Sam proces oddawania moczu może być powolny i poprzedzony bólem. Objawy są bardzie nasilone późnym popołudniem i wieczorem, potęguje je również stosunek płciowy. Ulgę przynosi ruch, ćwiczenia, ciepło.
Terebinthina
Stosowana jest przy zapaleniu nerek i cewki moczowej, zwłaszcza tam, gdzie występuje krwiomocz. Wydalany mocz może mieć charakterystyczny zapach fiołków, połączony z występowaniem błotnistego osadu. Objawy lekko ustępują przy chodzeniu oraz innych formach ruchu.
Sarsaparilla
Często towarzyszy mu kolka nerkowa. Ostry ból jest odczuwany zwłaszcza w okolicach ujścia cewki, przed i podczas oddawania moczu. Objawy nasilają zimno, ruch, ciśnienie. Zalecana pozycja siedząca dla pacjenta.
Staphysagria
Nawracające zapalenie pęcherza moczowego lub gruczołu krokowego. Często objawy ZDM pojawiają się po stosunku płciowym, dając efekty, które określa się jako zapalenie pęcherza poślubnej. Objawy nieco słabną od miejscowego, ciepłego okładu.
Pulsatilla
Pulsatilla odgrywa istotną rolę w przewlekłych nawracających ZDM, zwłaszcza, gdy są one związane z zmianami hormonalnymi u kobiet (występującymi podczas ciąży, menopauzy, czy miesiączki). Wskazaniem jest także brak pragnienia, płaczliwość pacjenta.
Ten krótki opis leków, stosowanych przy leczeniu ZDM został opracowany w celach edukacyjnych, ale nie zastąpi porady kompetentnego i wykwalifikowanego lekarza opieki zdrowotnej.
Tetiana Jakimiec
Gabinet medycyny naturalnej Doktor Jakimiec